مسکن
حضور پاورچین وزیر رفاه در کوچه های فاقد رفاه مسکن مهر / مردم مشکلات خود را به که بگویند؟
علی ربیعی وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی پیش از ظهر دوشنبه در سکوت خبری با حضور در شهرستان ملارد ، تحویل واحدهای مسکونی به خانواده های دارای دو معلول به بالا را کلید زد.
به نقل از پایگاه خبری اقتدار ملارد،
مسکن مهر و داسنانش دیگر برای کسی غریب نیست . پروژه ای که دولت قبل با
هدف خانه دار نمودن مردم به وسیله داشته های آن ها و تسهیلات بانکی طراحی و
اجرایی نمود اما عمر دولت دهم به تکمیل آن کفاف نداد و بخشی از آن به دولت
یازدهم رسید.
مسکن مهر منتقدان و طرفداران خود را دارد و هرکدام نقد و تعریف های بسیاری از این پروژه ملی می نویسند اما آن موضوعی که از نگاه مردم مطرح است این است که مسکن مهر با همه خوبی و بدی های خود امیدی است برای خانواده های خانه بدوش که از بخت بی سرپناهی شب ها تا روز به تاریخ مندرج در قرارداد خانه های استیجاری خود شب را روز می کنند .خانواده هایی از قشر متوسط و کم درآمد که نه فیش های نجومی از آسمان برایشان می ریزد و نه حقی از سفره انقلاب برای خود متصور هستند. خانواده هایی که با تلاش فراوان زندگی می کنند و نان حلال را برای نفس کشیدن انتخاب کرده اند .
با اتمام دولت دهم و روی کار آمدن دولت تدبیر و امید ، امیدها می رفت تا تدبیر دولت یازدهم در کوتاه ترین زمان، مسکن مهر را مدیریت و به اتمام برساند اما تا به امروز نه تنها تدبیر بلکه چراغ تدبیر هم سمت و سوی مسکن مهر نرفته است. در این بین این مردم هستند که در میان کوهی از مشکلات یک دستشان به شکایت و یک دستشان دعا به جان خدمت گذاران ملت است. مسئولین دولتی هم که اگرچه مشکلات را می دانند اما تا صحبتی می شود نوک پیکان انتقاد را به دولت قبل می گیرد .
امروز مسکن مهر نیمه تمام مانده است و انتقاد و از سرباز کردن مشکلات مردم توسط مسئولین . بعد از گذشت بیش از ۳ سال از عمر دولت نیز مردم همچنان با دلی پرسوز منتظر رفع مشکلات خود هستند . اما آنچه که امروز تعحب برانگیز تر از همه می باشد نمود رفتارهای عجیب در رویارویی مسئولین با مردم است .
صبح امروز علی ربیعی وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی در حضوری سرزده و در سکوت خبری وارد شهرستان ملارد شد و با حضور در مسکن مهر بخش صفادشت چند واحد مسکونی را به خانواده های مددجوی سازمان بهزیستی و خانواده های دارای دو معلول واگذار کرد.
به نظر می رسد این حضور سرزده به دور از اطلاع اهالی و ساکنین مسکن مهر و بدون اجرای رسوم الصاق بنر های تبریک و خوش آمد گویی ، به دلیل جلوگیری از ازدحام اهالی مسکن مهر صفادشت برای اعلام مشکلات و درخواست های مردمی به آقای وزیر بوده است. متاسفانه حضور بی سر و صدا با رنگ و بوی نمادین و شاید انتخاباتی وزیر تعاون ، کار و رفاه اجتماعی در مسکن مهر صفادشت نه تنها موجب ناراحتی اهالی این منطقه شد ، دل مردم را نیز از پاسخگو بودن مسئولین و دغدغه مند بودن آن ها برای حل مشکلات مردم ، سرد نمود .
و اما مسکن مهر ملارد …
مسکن مهر ملارد امروزه با مشکلات زیر ساختی و ادیده ای مواجه است که کم کم نه تنها زندگی را سخت بلکه حضور در مسکن مهر را غیر ممکن می کند. مشکلاتی که از حضور اولین خانواده تا به امروز همچنان در سایه غفلت و بی توجهی مسئولین نه تنها باعث سخت تر شدن زندگی مردم بلکه موجب دل سردی آن ها از وعده های رکن اجرایی جمهوری اسلامی ایران یعنی دولت شده است .حضور مردم در شورای شهر و اعتراض در جلوی فرمانداری شهرستان ملارد تا به امروز کاری ازپیش نبرده و مردم نمی دانند مشکلات خود را کجا ببرند.
کمبود و خلا امکانات و زیرساخت های شهری،خدماتی، رفاهی و عمرانی ، نبود مسجد و مراکز مذهبی در شان مردم، فقدان بیمارستان و حتی یک درمانگاه ، نبود اورژانس ، کمبود امکانات تفریحی و سالن های ورزشی، نبود کتابخانه و مراکز آموزشی و تربیتی و فقدان سیستم فاضلاب و ضعف‌های زیرساختی دیگر تنها گوشه ای از مشکلات مردم ساکن در مسکن مهر صفادشت است . این مشکلات و کمبود ها در حالی است که قرار است ۱۴ هزار واحد مسکونی این پروژه از خانواده ها پر شود.
اگر چه امروز آقای وزیر تعاون ، کار و رفاه اجتماعی فرصتی برای شنیدن درد و دل های داغ مردم نداشت اما ای کاش این چند خانه نیز تحویل مددجویان نمی شد . چرا که با تعریف مادری که فرزند معلول داشت و امروز می گفت ساکن طبقه چهارم یکی از واحد های مسکن مهر است و چهار روز است که آب شرب ندارد ، دیگر خانواده های مددجو نیز با این مشکلات آشنا نمی شدند .
به نظر می رسد با نزدیک شدن به روز های انتخابات ریاست جمهوری باز هم قرار است حضور های نمادین و گزارش های آماری نقل صحبت دولت مردان باشد اما ای کاش در کنار این حضور ها کمی هم به فکر مردم باشیم.
روایت زیر هم شاید امر به معروفی باشد برای همه ما.
شیخ صدوق ره در عیون الاخبار از بزنطی نقل می کند: حضرت رضا علیه‌السلام نامه‌ای برای فرزند گرامیش حضرت جواد الائمه علیه السلام نوشت و به مدینه فرستاد که من آن را خواندم. متن آن نامه بدین شرح بود:
یَا أَبَا جَعْفَرٍ بَلَغَنِی أَنَّ الْمَوَالِیَ إِذَا رَکِبْتَ أَخْرَجُوکَ مِنَ الْبَابِ الصَّغِیر …
پیش از آنکه بپرسی من به تو خبر می‌دهم؛ می‌خواهی درباره امام بپرسی. عرض کردم: به خدا سۆال من همین است. پس فرمود: : منم امام. عرض کردم علامتش چیست ؟ ناگهان دیدم عصایی که در دست حضرت بود به سخن در آمد و گفت : ان مولای امام هذا الزمان و هو الحجه ؛ مولای من امام این زمان است و اوست حجت خدا فرزندم به من خبر داده‌اند که چون از منزل بیرون می‌روی غلامانت بخل و حسادت می‌ورزند تا چیزی از تو به کسی نرسد. برای همین تو را از درب کوچک اندرونی بیرون می برند تا مبادا کسی از تو بهره‌مند گردد. این نامه را به تو می‌نویسم، به همان حقی که بر تو دارم قسمت می‌دهم با رفت و آمد از درب بزرگ بیرونی و عمومی؛ رفت و آمدت را علنی و آشکار کن و هنگام خروج از خانه ، درهم و دینار همراه خود بردار تا اگر کسی از تو درخواستی کرد ، به او چیزی ببخشی و مردم از خیر تو بهره‌مند شوند و به عطایای تو خوشحال و مسرور گردند و دوستدار تو باشند.
جواد عزیزم! اگر عموهایت از تو چیزی بخواهند به هر یک کمتر از پنجاه اشرفی نبخش! و اگر عمه‌هایت از تو درخواستی کنند به هر کدام از آنها کمتر از بیست و پنج اشرفی نده! ولی نسبت به زیادتر از آن خود دانی و بدان با بخششی که می کنی ، حق تعالی مرتبه‌ات را بلند گردانده و تو را محبوب خویشاوندانت می گرداند. در بذل و بخشش مداومت کن و از فقر و تهی‌دستی ترسی نداشته باش.
انتهای متن/*